Ojæja. Kannski var ég of dómhörð í gær og einblíndi staðbundið á mótmælin í stað þess að horfa á þau í heild (skoðanir mínar þessa stund litast af dagblaðalestri). En ég bara hrekk í einhvern gír þegar mér finnst fólk vera setja sjálft sig á hærri hest en samferðafólk þess. Kannski er þetta fólk ekkert að setja sig á hærri hest en ég, eða kannski áttar það sig ekki á því að það særir mig þegar mér finnst vera talað niður til mín eða í umvöndunartón við mig, fullorðna manneskjuna. En hvort sem ég hef rétt eða rangt fyrir mér, þá verð ég eiginlega bara að fá að vera dómhörð og pústa út mínum pirringi, og fá þá frekar mótrök í staðinn. Og hananú.

Þetta voru morgunþankar eftir allt of lítinn nætursvefn, og síðdegið mun leiða [mér] í ljós hvort ég er algjörlega úti á grein með þessa færslu.